อุด้ง

แม้ในปัจจุบันที่อาหารทางตะวันตกเป็นที่นิยมรับประทานกันได้มีการค้นคิดน้ำซุปอุด้งเครื่องปรุงอุด้ง ตลอดจนเครื่องโรยหน้ารูปแบบต่างๆ จนอุด้งได้เป็นที่ชื่นชอบรับประทานกันมาทั้งใน 4 ฤดูมาแต่โบราณครับ ...โดยเฉพาะอย่างยิ่งในวันอากาศหนาวเย็นในฤดูหนาว เป็นความเพลิดเพลินอย่างมากในการดูดซดอุด้ง ซึ่งเพิ่งทำเสร็จร้อนๆหลังจากเป่าให้เย็นลงเล็กน้อยครับ...วิธีการปรุงอุด้งมีลักษณะเฉพาะแตกต่างกันไปตามท้องถิ่น อีกทั้งมีความแตกต่างในการปรุงรสน้ำซุประหว่างซีกภาคตะวันออกกับภาคตะวันตก ซึ่งสิ่งนี้แสดงให้เห็นถึงความแตกต่างทางด้านวัฒนธรรมการรับประทานอาหาร...อุด้ง เดิมเป็นขนมก้อนกลมๆ ที่นำเข้ามาจากประเทศจีนในสมัยนารา (ศตวรรษที่ 8) แต่เนื่องจากใช้ตะเกียบคีบขึ้นมารับประทานจากในน้ำซุปได้ยาก พอเข้าสมัยเอะโดะ(ศตวรรษที่ 17-19) จึงตัดเป็นเส้นยาวๆและรับประทานกันมาอย่างเช่นในปัจจุบันที่เราเห็นๆกันครับ...ประเภทของอุด้ง โดยทั่วไปแล้ว จะมีเส้น คิชิเม็ง (kishimen) ซึ่งแบนกว่าและเส้นฮิยะมุงิ (hiyamugi) ซึ่งเล็กกว่า และยังมีเส้นโซเม็ง (soomen) ซึ่งทำจากแป้งสาลีเช่นเดียวกับเส้นอุด้ง แต่เรียวเล็กกว่า ทำและนำออกตากแดดในฤดูหนาว โดยทั่วไปฮิยะมุงิ กับโซเม็ง จะทำแบบเย็นรับประทานกันในฤดูร้อน และสำหรับอุด้ง นอกจากมีเส้นอุด้งดิบ เส้นอุด้งต้มสุกแล้ว ยังมีเส้นอุด้งตากแห้ง ซึ่งจะเก็บไว้ ได้นานครับ...อาหารที่ทำจากเส้นอุด้งที่ขึ้นชื่อมี นะเบะยะคิ-อุด้ง(nabeyaki-udon) แล้ว ยังมีอุด้งแบบอื่นๆอีก เช่น คิทสึเนะ-อุด้ง (kitsune-udon = อุด้งใส่แผ่นเต้าหู้ทอด), เท็มปุระ-อุด้ง(tempura-udon = อุด้งใส่กุ้งชุบแป้งทอง), ชิปโปะคุ (shippoku = อุด้งใส่ลูกชิ้นแผ่นเห็ดหอม มิทสึบะ ซึ่งเป็นผักชนิดหนึ่งประกอบด้วยใบขนาดเล็ก 3 ใบ), คะมะ-อะเงะ-อุด้ง(kama-age-udon = อุด้งต้มสุกเสิร์ฟในน้ำร้อน จุ่มในน้ำซุปเองเวลารับประทาน) ครับ